Welcome to Africa!

Na alles geregeld te hebben in Lilongwe zouden we de volgende ochtend op tijd(lees 7.30) richting de standard bank vertrekken en vervolgens naar het busstation gaan. Vervolgens om 7.20 de taxi laten bellen want dat regelde ze de dag zelf wel zeiden ze bij Mabuya camp(een taxi met extra opslagruimte in verband met al onze koffers die mee moesten). Het kon iets langer duren voordat de taxi er was, over ongeveer 20 minuten. Echter zou Afrika Afrika niet zijn als het ietsje langer zou duren.. Zo ongveer 80 minuten hebben wij zitten te wachten op onze taxi, maar hij kwam uiteindelijk! Tussendoor hoorde wij van een lokale engelse tourguide al meerdere malen; that's how it goes, welcome to Africa! Where your time and time of others have zero value! Vervolgens met al onze spullen aangekomen op het busstation was de bus waarmee wij wilden gaan al vol, dus konden wij in de volgende bus gaan zitten, die zou vertrekken als die vol was(en vol betekend ook echt bomvol in Malawi). 3 uur later begonnen wij eindelijk aan onze reis, tussendoor nog wat snoepjes gegeven aan een heel vrolijk jongetje die de mentos ook heel lekker vond! Verder werden wij van alle kanten aangestaard omdat we als enige blanken in de bus zaten. Afgeladen vol (inclusief het gangpad) vertrokken wij in de richting van Zomba. Tussendoor maakte we enkele stops waarbij de mensen naar ons toe gerend kwamen om eten en spullen te verkopen door het raam, al rennend achter de bus aan worden de financiën nog even geregeld(briefjes geld uit het raam gegooid), dat schijnt heel normaal te zijn hier! Welcome to Africa! Na een hete, zwetende reis van 5 uur kwamen we eindelijk aan in Zomba waar we opgehaald zouden worden door Frans. Gelukkig was Frans niet zo moeilijk te vinden in de meute van mensen. Gelijk werden onze koffers uit de bus getild en meegenomen door mensen die het naar de auto brachten. Hier wilde ze dus ook rijkelijk voor beloond worden, maar gelukkig konden we de prijs nog wat drukken(tot 50 cent). Vervolgens gingen we met Frans zijn jeepje mee naar het palangan estate op '7 miles'. Door het adembenemende heuvellandschap met nieuw aangelegde weg kwamen we op het erf aan. Een groot landhuis verdeeld in 3 secties waarvan wij er in een gaan verblijven de komende 6 maanden. Een erg ruim appartement wat er tamelijk oud uit ziet. Na met Frans gegeten te hebben en te hebben genoten van het fenomenale uitzicht vanaf de berg waarop wij verblijven kregen wij onze nieuwe auto te zien, een 25 jaar oude jeep (lees: ragbak) die het overigens nog prima doet(op de schokdempers/raam en deurhendel na). Na vervolgens eerst het appartement ongedierte vrij(soort van) te hebben gemaakt en alles hebben schoongemaakt konden we onze spullen uitstallen. Het ongedierte/insecten zijn hier een slagje of 2 groter dus we hebben de meegekregen vliegenmeppers goed kunnen gebruiken!

De volgende dag zijn we met Frans bij de matron(hoofdzuster) langsgegaan in het Zomba central hospital, hier werden we hartelijk ontvangen en werd door Frans een gedeelte van het ziekenhuis laten zien(later zouden we nog een rondleiding krijgen waarbij we iedereen 3x gedag moesten zeggen tot het keukenpersoneel aan toe). Het enige puntje op weg naar het ziekenhuis toe was de rit.. Ze rijden hier namelijk aan de andere kant van de weg en het stuur zit ook aan de andere kant. Dit hadden we gelukkig redelijk snel onder de knie! Wel hebben we een aantal keer de ruitenwisser aangezet in plaats van het knipperlicht, erg lachwekkend! Lisanne vond het vooral erg leuk om offroad te rijden met ons jeepje(met bigsmile van oor tot oor). Na eens rondgekeken te hebben in Zomba weten we nu een beetje waar we eten en spullen moeten halen. Ook de markt hebben we bezocht, een soort van labyrint met kleine paadjes waar ze groente/fruit/elektra en alles wat je nodig hebt tot auto onderdelen(vraag niet waar ze vandaan komen) kan vinden.

Ook werden wij door Frans voorgesteld aan het personeel van de estate, allemaal hele lieve mensen die ervoor zorgen dat wij veilig zijn (voor slangen/wilde honden en andere dingen). Oh en niet te vergeten de honden van het estate, twee hele vrolijke en 1 oude manke hond die ons vol blijdschap ontvingen en die elke dag bij ons op de stoep staan om geaaid te worden en ruzie maken wie er naast ons mag lopen.

Vooral in het begin was het even wennen voor ons, alles is anders hier en het appartement was niet heel erg schoon. Gelukkig gaat het dag voor dag beter en nadat we onze spullen hebben uitgepakt en ingericht hebben voelden we ons meer op ons gemak(op alle insecten na). Het weekend zijn we gelijk het zomba plateau opgegaan en hebben we een 6 uur durende wandeling gemaakt (pittig maar het was het waard). Vervolgens hebben we genoten van het prachtige uitzicht over de vallei en de stuwdam in de bergen.

Op zondag zijn we nog met de werkster van Frans,(Felista) mee geweest naar een feestje lager op het terrein. Hier waren alle medewerkers van het estate en hebben we heel veel ballonnen en speeltjes uitgedeeld waarbij de kinderen dolgelukkig waren! Bij aankomst kwamen ze al op ons afgerend om de ballonnen uit onze handen te grissen. Toch heel fijn dat we zoveel ballonnen mee hebben gekregen! Hierna hebben we nog een poos gekeken naar de vrouwen die gingen dansen en dingen gingen verkopen. Erg leuk om de kinderen te zien dansen en vrolijk te zien met de ballonnen! Ook heeft Lisanne nog even met ze gedanst en vonden de kinderen het maar al te leuk om met een ballon op hun hoofd te worden geslagen! Verder zijn de haarclipjes erg in de smaak gevallen ook al waren er maar één kindje met lang/recht overeind staand haar(misschien met de vingers in het stopcontact gezeten). Al met al was het een hele leuke middag waarbij we onze ogen hebben uitgekeken.

Nadat we in het weekend meer geland waren hadden we op maandag onze eerste dag in het ziekenhuis(spannend!!). Eenmaal aangekomen werden we naar de under 5 clinic gebracht(polikliniek en SEH voor kinderen onder de 5). Hier was het erg rustig en nam het personeel alle tijd om ons te begroeten. Vervolgens hebben wij geobserveerd wat er allemaal gebeurd op de under 5 clinic. Kinderen worden eerst gewogen in hun doek, aan een soort van vleeshaak(heel bijzonder) waarna ze vervolgens doorgaan om de dokter te zien of als ze wat meer ziek zijn gelijk een malaria sneltest te krijgen. Ook hebben wij meegekeken ket de follow up van kinderen van moeders met HIV die retrovirale therapie krijgen. Hierbij worden de kinderen gescreend op HIV (na 1 mnd/1jr/2jr) en krijgen ze profilactische medicatie(bactrimel) tegen mogelijke (opportunistische) infecties die bij HIV kunnen ontstaan. De rest van de dag bleef het erg rustig, soms een kind die het wat minder deed, met malaria waarbij kinene werd gegeven en wat extra suikers werden gegeven.

De tweede dag(gisteren) begon weer erg rustig, ongeveer alles gaat hier op zijn 11 en 30e, Welcome to Africa! Gelukkig kwamen er aan het eind van de ochtend wat meer patiëntjes die wat bewerkelijker waren. Tussendoor werd ons regelmatig gevraagd of we wat infuusjes wilde prikken(dat doen ze hier al vanaf het begin van de opleiding) alleen daar hebben we ons nog maar even niet aan gewaagd. Tevens kennen ze het belonen van kinderen hier ook niet. Het is gewoon; liggen, mondhouden, doorpakken en via een infuusje bloed afnemen en eventueel een prik met kinine of penicilline in hun bil. Verder kwam er nog een kind binnen met ernstige malaria waarbij zij al stuipen had gehad en nu nauwelijks reageerde. De artsen kwamen kijken en begroette ons eerst uitgebreid en vroegen wat we kwamen doen voordat ze wat met het kind gingen doen, heel bijzonder! Ook de stuwband kennen ze hier niet, ze binden gewoon een plastic rietje om de arm om het af te knellen en de vaten te zien. Vervolgens prikken ze een infuus alsof het niks is (waar wij geen eens een vat zien), heel bijzonder en knap! Ook werden we aangesproken door een Engelse arts die vroeg of wij 'the dutch nurses' waren en vertelde dat er al naar ons wordt uitgekeken door de arts van de kinderafdeling. Alleen moeten wij eerst onze oriëntatieperiode doen.

Vandaag is het weer een rustige dag, weinig kinderen ondanks de koelere periode en regen van gisteren en vannacht. Oh, en vannacht zijn we al sinds 4 uur wakker omdat er naar Roy's idee een dikke duizendpoot in de soort van nis/holte bovenin de slaapkamer rondjes liep. Na een plop dacht Roy hem gezien te hebben(of het is de Lariam). Voordat we weggingen hoorde we het in de kamer dus ze zien het wel weer als we thuis zijn.

Groetjes uit Zomba!!